استانهای ساحلی از نعمتی بی نظیر و خدادادی بهره مندندو می توانند اقتصاد خود را برپایه دریا برنامه ریزی کرده و درهمین راستا با ایجاد اشتغال پایدار در جهت مقاومتی کردن اقتصاد لرزان وبیمار گام بردارند.
هرمزگان هم ازاین نعمت بی بهره نبوده وبا دارا بودن 1000کیلومتر مرز دریایی یکی از بزرگترین استانهای ساحلی کشور می باشد . اما متاسفانه بیکاری و مشاغل کاذب و بی ثبات اقتصاد دراین استان برای مردم عامه و اقشا رضعیف بیداد می کند .بی برنامه گی و آشفتگی محیطی در شهر هویداست و هر کس برای کسب قدرت و ثروت بیشتر ساز خودرا کوک می کند وآنچه که بی هیچ استمدادی زیر گامهای قوی زیاده خواهی له و مدفون می شود حق و حقوق شهروندان و ساکنینی است که اینجارا دیار ابا واجدادی شان می دانند .همسایه دریا باشی و گرسنه سر بربالین بگذاری ، در کنار دریا زندگی کنی اما دستان پینه بسته ات نشان از کارگری و شغلهای پست و کم درآمد داشته باشند انوقت است که باید افسوس خورد و برحال مردمان این دیار گریست .
جای خالی اقتصاد دریایی را به خوبی می توان در هرمزگان وخصوصا شهر بندرعباس حس کرد ؛ اقتصادی که اگر صیادی و دستفروشی و اجناس قاچاق را از آن فاکتور بگیری مردم هیچ سهمی از این دریا و اقتصاد دریایی نبرده اند.
اما در عوض آن بیشترین سهم مربوط به کشتی هایی است که دریا جارو می کنند تا سودهای سرشاری را به کیسه های پیدا و پنهان سرازیر نمایند. بیشترین سهم از آن اقازاده و مرکزنشینانی است که اجناسشان بی آنکه از گیت های بازرسی عبور کند ویا کانتینرهای اجناس چینی و بنجلشان باز شود مهرولاک شده و سلامت به مقصد رسیده تا بازارهای کشور را قرق کنند و کارگران ایرانی بیکار و سرگردان بدنبال قاچاق و مشاغل کاذب و خطرناک دیگری بروند تا بتوانند معیشت خانواده شان را تامین کنند. درکنار دریا باشی و قاچاق سوخت رزق وروزی ات بشود و سرمایه کشور را برباد بدهی تا عده ای از این رهگذر سودهای کلان ببرند.
اینها همه نشان می دهند که اقتصاد دریامحور در هرمزگان بی ثبات بوده و باید برای درمان این دردکهنه مدیران اجرایی ضرب الاجلی تعیین کرده و ظرفیتهای هدررفته را بازیافت نموده تاشاید جوانان بیکار وسرگردان اندکی آرامش یابند./
